بهنظر میرسد مسئولان برخی بانکها نیز دیدن این قیافهها را خیلی دوست دارند. بههمین دلیل همانطور که در تصویری که ظفر بیرانوند برای ما ارسال کرده مشاهده میکنید دست به ابتکار زده و خودپرداز را حسابی بنبست میکنند بهطوری که هر شهروندی برای رسیدن به خودپرداز محل و پرداخت قبض تلفنی که در حال قطع شدن است مسافتی را طی کند و مقابل آن قرار بگیرد، حسابی دلخور میشود.
البته برخی بر این باورند که برداشتن خودپرداز این بانکهای انگشتشمار گام بلندی است به سمت سلامتی؛ زیرا برای نمونه، در نبود سایبان مناسب، بازتاب نور محیط در صفحه نمایشگر این خودپردازها باعث میشود هیچ چیزی داخل آنها دیده نشود به طوری که چشمهای کاربرانی که هرروز از این دستگاهها استفاده میکنند ضعیف میشود. صفحه کلید آنها نیز مانند تخته ساطور برخی قصابها از تختهسیاه مدرسه نیز سیاهتر است. بههر حال تمام اینها دلایلی است که از صفحه تخت و البته سیمانی شده نمایشگر این خودپردازها شاکی نباشیم.
آفتابخوردهها
یکی از حساسیت های خریداران برای نپذیرفتن یا پس دادن جنس با عبارت «این پشت ویترین آفتابخورده لطفا عوضش کنید» شکل میگیرد. این حساسیت را به علاوه توصیههای درج شده روی نوشابهها با مضمون «در معرض آفتاب نگذارید» در نظر بگیرید. حال باید ببینیم در مورد این تصویر و انبوه نوشابههایی که روی این کامیونها و طی ساعتهای طولانی بین شهرها جابهجا میشوند چه احساسی به مخاطب و مصرفکننده این محصولات دست میدهد.
هر چند چنین جابهجایی فقط در تعدادی از کارخانهها رواج دارد اما به هر حال مشت نمونه خروار است. ماجرای آفتابخوردن نوشابهها به همینجا ختم نمیشود. فروشندهها نیز عادت دارند آنها را جلوی مغازه بچینند. جعبههای نوشابه روی هم سوار شده و گاهی نیمی از نمای مغازه را به خود اختصاص میدهند. شاید مغازهدارها جای کافی داخل مغازه نداشته باشند که از آنها به عنوان سایبان مغازه استفاده میکنند اما به هر حال بهای این کمبود جا را مصرف کننده باید پرداخت کند.
البته انواع آفتابنخورده این محصولات نیز برای کودک، میانسال و پیر مضراتی دارد که گوشزد کردن آنها ترجیعبند صحبتها و توصیههای متخصصان تغذیه شده است. حال این که چرا برخی شهروندان اصرار دارند به جای نوشیدنیهای گیاهی، دوغ یا شربت آبلیمو باز هم نوشابه سر سفره و میز غذا بگذارند برای هر علاقهمند به سلامتی یک علامت سؤال بزرگ است.